.png)
Rodzice dziecka w wieku przedszkolnym wyczekują jego zainteresowania słowem pisanym i zachęcają je do samodzielnego pisania. Często jednak nie mają świadomości, jak złożona jest to umiejętność i jak wiele błędów można popełnić, mających wpływ na późniejsze umiejętności w tej sferze. Niestety zdarza się, że błędy popełniają także nauczyciele wychowania przedszkolnego, wymagając od dziecka reprodukowania szlaczków czy liter, nie zwracając przy tym uwagi na rozwój motoryczny dziecka lub kierunek pisania. Dziecko, które nie jest przygotowane motorycznie pisze wolno, niestarannie i szybko się męczy. Jeśli nabierze nawyku pisania w złym kierunku, będzie miało trudności z łączeniem liter w wyrazy. Gdy do tych trudności dołączy nie w pełni rozwinięty słuch fonologiczny, czyli zdolność słyszenia i różnicowania dźwięków mowy (np. odróżniania głosek), słaba koncentracja lub niedostateczna koordynacja oko-ręka, spada motywacja dziecka do pracy i problemy szkolne mamy murowane.
Nieocenioną pomocą w rozwijaniu i korygowaniu wszystkich niezbędnych funkcji stanowiących o sukcesie podczas kształtowania umiejętności pisania i czytania jest Metoda Dobrego Startu. Stosowanie metody daje możliwość opanowania tej złożonej czynności, a dzięki całościowemu podejściu ma wpływ na rozwój dziecka we wszystkich sferach funkcjonowania.
Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana przez prof. Martę Bogdanowicz.
Inspiracją do podjęcia pracy były informacje o metodzie Le Bon Depart, które dotarły do Polski pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Metoda, przez lata rozwijana przez Bogdanowicz, jest przeznaczona dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym, których rozwój przebiega prawidłowo oraz dla dzieci w tym samym wieku i starszych, których rozwój psychomotoryczny przebiega wolniej lub nieharmonijnie.
Zajęcia MDS prowadzone są według określonej struktury. Podzielone są na etapy i ich zachowanie jest konieczne do prawidłowego oddziaływania na dziecko i jego usprawnianie oraz pozwala na osiągnięcie postępu w rozwoju i integracji funkcji wzrokowo-ruchowych.
Podczas zajęć wprowadzających dzieci koncentrują uwagę, kształtują orientację w schemacie własnego ciała, rozwijają lub utrwalają umiejętność wskazywania lewej i prawej strony ciała. To bardzo ważne ćwiczenie, zwłaszcza dla dzieci z nieustaloną lateralizacją. Podczas zajęć stosuje się ćwiczenia mające na celu ustalenie ręki dominującej. W tej części zajęć dzieci wskazują również stosunki przestrzenne (przed, za, na, nad itp.) co pozwala na wykształcenie umiejętności orientacji w przestrzeni. Dzieci rozwijają też funkcje językowe - bogacą słownictwo, wskazują rymy w tekście, dokonują analizy i syntezy sylabowej lub, w zależności od kompetencji, wyrazowej. Wszystkie ćwiczenia językowe odbywają się w oparciu o wiersz lub piosenkę, która jest motywem przewodnim zajęć. Są to krótkie, proste formy, łatwo wpadające w ucho, rytmiczne i bliskie w swej tematyce dziecku. Dzięki temu dzieci rozwijają też pamięć.
Po części wprowadzającej następują zajęcia właściwe. Podczas ćwiczeń ruchowych dzieci rozwijają umiejętność utrzymywania równowagi, sprawność ruchową całego ciała oraz ruchy rąk.
Ćwiczenia ruchowo-słuchowe polegają na wystukiwaniu rytmu, poruszaniu się w rytm wiersza lub piosenki. Podczas tych ćwiczeń zachęca się dzieci do proponowania własnych form ćwiczeń, co rozwija inwencją twórczą.
Na etapie ćwiczeń ruchowo-słuchowo-wzrokowych wprowadza się wzór graficzny lub dla dzieci z większymi kompetencjami - literę. Dzieci omawiają budowę wzoru, podają skojarzenia, uczą się kierunku kreślenia wzoru. Poznają też wzór polisensorycznie, czyli wielozmysłowo, ponieważ karty ze wzorem zawsze wyklejone są ciekawymi fakturami. Odkrywanie nowych faktur na wzorach zawsze jest dla dzieci powodem ożywienia i spontanicznej reakcji oraz sprawia im wiele radości.
Po zapoznaniu ze wzorem dzieci ćwiczą jego odtwarzanie. Najpierw robią to w powietrzu, potem na karcie ze wzorem.
Następnie kreślą wzór na tackach z kaszą, dużych arkuszach papieru, kartkach oraz ograniczonej powierzchni, np. w liniaturze. Do kreślenia wzorów używają różnych narzędzi pisarskich - od grubych mazaków, po ołówek czy długopis. Kształcą świadomość napięcia mięśniowego ręki oraz kontrolowania go.
Ćwiczą precyzję ruchów rąk i zwiększają odporność na zmęczenie. Na tym etapie dzieci przyswajają prawidłowe nawyki ruchowe. Ćwiczenie reprodukcji wzoru odbywa się cały czas w rytm wiersza lub piosenki przewodniej. Pozwala to na zautomatyzowanie ruchu ręki, co jest niezbędne podczas przyszłej czynności pisania.
Zajęcia końcowe to krótkie ćwiczenia relaksujące lub wyciszające - śpiewanie kołysanek, słuchanie muzyki relaksacyjnej, masażyki - co kto lubi :)
Dzieci wykazują duże zainteresowanie zajęciami prowadzonymi Metodą Dobrego
Startu, mimo iż prowadzone ściśle według struktury trwają niekiedy ponad godzinę. Różnorodność aktywności pozwala jednak uniknąć znużenia i aktywizuje dzieci do działania, aż po końcowy relaks.
Już po kilku zajęciach wyraźnie zauważalny staje się wzrost umiejętności skupiania uwagi. Duży wpływ na jej rozwój niewątpliwie ma poznanie stałego schematu zajęć. Znajomość następujących po sobie etapów mobilizuje dzieci do pracy i ułatwia oczekiwanie na końcową nagrodę – np. relaksujący masażyk.
Nie sposób wymienić wszystkich korzyści jakie niosą ze sobą zajęcia prowadzone Metodą Dobrego Startu. Poza wymienionymi wcześniej obszarami, podczas ćwiczeń oddziałujemy też na różne funkcje psychiczne, co sprzyja rozwojowi wielu aspektów osobowości. Na zajęciach zdobywa się sprawności i umiejętności, uczy się współpracy z rówieśnikami, nabiera odwagi i wiary we własne siły.
ZDJĘCIA POCHODZĄ Z PRZEPROWADZONYCH ZAJĘĆ INDYWIDUALNYCH OPARTYCH NA SCENARIUSZU ZAJĘĆ WG PROGRAMU "METODA DOBREGO STARTU - PIOSENKI DO RYSOWANIA"
Jeśli jesteś zainteresowany zajęciami prowadzonymi METODĄ DOBREGO STARTU
dla Twojego dziecka zapraszam do kontaktu kliknij tutaj
Posiadam dyplom Polskiego Towarzystwa Dysleksji z zakresu Metody Dobrego Startu oraz wieloletnie doświadczenie w zakresie prowadzenia zajęć tą metodą zarówno dla dzieci o prawidłowo przebiegającym rozwoju, jak i dzieci o rozwoju nieharmonijnym.