top of page

Metoda Knillów 

Zaktualizowano: 15 lip 2019



Komunikacja kojarzy się z przekazem werbalnym do drugiej osoby, ale komunikacja to nie tylko mowa. Komunikacją jest także przekaz pozasłowny, nawiązanie relacji, wspólnego pola uwagi, przekazanie informacji mimiką, postawą ciała. Według Ch. Knilla pierwszym bezsłownym sposobem komunikacji jest też dotyk.


Marianna i Christopher Knill od 1973 roku intensywnie pracowali z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi z ciężkimi zaburzeniami w rozwoju ruchowym, poznawczym i społecznym. Rezultatem ich pracy są opracowane przez nich programy, które stosowane są obecnie w wielu krajach. Programom najczęściej towarzyszy muzyka stanowiąca podstawę do kontaktu i komunikacji z osobami niepełnosprawnymi.

Programy aktywności Knillów rozwijają percepcję słuchowo-wzrokowo-ruchową. Są one wyjątkowo pomocne w pracy z dziećmi wycofanymi, autystycznymi, jak również agresywnymi.

Jest to metoda wspomagająca, zarówno do pracy indywidualnej z dzieckiem, jak i grupowej - pozwala na czerpanie radości ze wspólnego, równoczesnego wykonywania zadań.


Proponowane programy tworzą ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa, jak również pełnią funkcję bazy wyjściowej dla rozwoju rozumienia i używania języka. Podstawowym założeniem programów jest stwierdzenie, że rozwój człowieka uzależniony jest od zdolności do nabywania, organizowania i wykorzystywania wiedzy o sobie.

Autorzy oparli się na założeniu, że dotyk jest pierwszym wrażeniem, jakiego doznajemy, tak więc od wrażliwości dotykowej zależy umiejętność nawiązania kontaktu z otoczeniem, a następnie komunikacji z nim.


Stosowanie programów pozwala na przełamanie trudności związanych z postrzeganiem zaburzonego obrazu własnego ciała, braku kontroli nad ruchami i problemami w komunikacji, rozwija świadomość ciała.

Podczas realizacji programów wykorzystuje się specjalnie opracowaną muzykę, która stymuluje do aktywności i pomaga koncentrować uwagę. Ruch dziecka jest wspierany przez specjalny akompaniament muzyczny, będący „sygnałem” konkretnej aktywności. Dzięki jasnej strukturze dziecko nabywa poczucia bezpieczeństwa, rozumie konieczność zmiany aktywności.

Bezpieczne środowisko, świadomy i wspierający terapeuta, pozwoli na wywołanie i skoncentrowanie uwagi oraz kierowanie nią w taki sposób, by aktywność stała się znaczącym i motywującym działaniem.


Programy Aktywności składają się z sześciu części o wzrastającej trudności:

Program wprowadzający (8 minut) – przeznaczony dla dzieci, które są hiperaktywne, bardzo małe lub mają niedostateczną koncentrację uwagi, aby uczestniczyć w programie pierwszym lub drugim. Stosowany do pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu lub psychotycznymi.

Program I (15 minut), Program II (15 minut) – używane tu są różne części ciała w różny sposób: leżenie, głaskanie, zginanie, zaciskanie, obracanie, klaskanie, przewracanie.

Program III (20 minut) – wymaga znacznie większej świadomości społecznej dziecka, koordynacji ruchowej.

Program IV (20 minut) – przeznaczony jest do pracy w grupie, wymaga większej świadomości ruchowej, koncentracji i samoświadomości społecznej.

Program SPH (specjalny) (25 minut) – przeznaczony do pracy z dziećmi niesprawnymi fizycznie lub takimi, które potrzebują więcej czasu na wykonanie danej czynności.


W opinii wielu specjalistów wykorzystywanie metody Knillów przynosi duże efekty. Jest ona szczególnie pomocna przy nauce schematu ciała, uświadamiania sobie jego odrębności poprzez tworzenie relacji ja-otoczenie. Pomoc terapeuty umożliwia dziecku stanie się sprawcą wykonywanych czynności. Metoda jest doskonałym sposobem w tworzeniu pomostu pomiędzy dzieckiem a otoczeniem, gdyż przyswajane formy aktywności sprzyjają występowaniu spontanicznych form porozumiewania się. Ponadto stanowi podstawę pozwalającą dziecku opanować coraz bardziej złożone umiejętności konieczne do codziennego funkcjonowania i dalszego rozwoju.




Bibliografia

1. Ch.Knill, „Dotyk i Komunikacja”, Warszawa 1997.

2. Ch.Knill „Dotyk i Komunikacja” oraz „Programy Aktywności. Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja”,Warszawa 1997.



Jeśli podobają Ci się moje posty, zostaw po sobie ślad - polub, skomentuj lub udostępnij 🙂

Zachęcam Cię również do subskrybowania witryny, będziesz mieć pewność, że nie ominą Cię nowe informacje 🙂

755 wyświetleń
bottom of page